دخـتـر: دوســت دخــتـــر جــدیــدت خــوشــکــلــه؟

 (تـو دلـش: آیـا واقــعــا از مـن خـوشـکـل تـره)

پـسـر: آره خـوشـکـلـه

 (تـو دلــش: امـا تـو هـنـوز زیــبـاتـریــن

 دخـتـری هــسـتـی کـه مـن مـیـشـنـاسـم)

دخـتـر: شـنــیــدم دخــتــر شـوخ طــبــع و جــالـبـیـه

(درســت اون چـیـزی کـه مـن نبـودم)

پــسـر: آره هـمـیـنـطـوره

(ولــی در مـقـایـسـه بـاتـو اون هـیـچـی نـیـسـت)

دخــتــر: خــب پــس امــیــدوارم شــمــا دوتــا بــاهــم بــمــونــید

(کــاش مــادوتــا بــاهــم مــی مـونـدیــم)

پــســر: مــنـم بــرات آرزوی خــوشــبــخـتــی دارم

(چــرا ایـن پـایـان رابــطــه مــاشــد؟)

دخــتــر:خــب.......مــن دیــگــه بــایــد بــرم

(قــبــل از ایـنـکـه گــریــه ام بـگـیـره)

پــســر: آره مــنــم هــمــیـنـطـور

 ( امـیـدوارم گــریــه نــکـنـی)

دخــتــر: خــداحــافــظ...

(هــنـوز دوسـت دارم ودلــم بــرات تـنـگ مـیـشـه)

پــسـر: بــاشـه خــداحـافـظ

(بـخـدا کــه هـیـچـوقـت عـشـقـت از قـلـبـم بـیـرون نـمـیـره هـــرگـــز)

کـــاش مــا آدمــاحــرف دلــمــون را مــیــزدیــم

با اینکه قبل از رفتنت حال مرا دیدی

امّا رها کردی مرا، زین عشق رنجیدی

آن چشم های پاک تو دنیای من بودند

امّا تو این یک جمله را هرگز نفهمیدی!

حوّا ! برای من که عمری آدمت بودم

ای کاش سیبی از درخت عشق می چیدی!

حالا دگر چیزی ندارم تا به تو بخشم

یک قلب کوچک داشتم، آن هم که دزدیدی! 

درد مـــــن چشمـــــانـــی بــــو د

کــه بــه مــن اشکــ ! هدیـــه میــــداد و بــه دیگــــران چشمــــــــکــ ـ ـ  ـــ !‬